شمسِ عالم آرا
ولادت-1397-15 ماه رمضان
امامِ مجتبی، آمد به دنیا
وجودش همچو شمسی عالَم آرا
دلِ گمگشته ام، از طلعتِ او
دُرِ او، از دلِ دریا، هویدا
*****
شُدی معشوقِ عالَم، یا حَسَن جان
شُدی محبوبِ خاتَم، یا حسن جان
فدایت ای تمامِ هستیِ من
شدی مطلوبِ آدم، ای حسن جان
*****
چنان ماهی که، تابد بر مدینه
به قلبِ عاشقان، دادی سکینه
نگارِ من، کریم و بی نظیری!
جمالِ یوسفی، خُلقت کریمه
*****
تو ماهِ چهارده، شرمنده کردی
جهان از لطفِ خود، آکنده کردی
به تسبیحِ امامت، تا نِشَستی
گلوبندِ فَلَک، زیبنده کردی
*****
تو فرزندِ دو تَن، معصومِ پاکی
نزولِ قدرِ عالَم، بهرِ خاکی
برادر، بر شهیدِ کربلایی
چو خورشیدی، پس از رفعِ مُغاکی
*****
به صلحِ خود، شجاعت را نمودی
نترسیدی زِ طعنه، لب گشودی
به حُکمِ ایزدی، تا سر نهادی
تو شعرِ مُخلِصِ حق را سُرودی
*****
تمامِ آسِمان ها، شاد و مسرور
فَلَک از دیدنت، شادان و مغرور
شبیهِ مصطفی، آمد به دنیا
جمیل و محسن و، آقا و مبرور
*****
بیا آقایِ پُر فیض و کرامت
ببخشا بر همه عالَم، درایت
به روز مرگ و، در هنگامِ محشر
نما بر شیعیانِ خود، شفاعت
*****