شعر رضوان

1399- اولین سالگرد شهادت سردارِ دل ها سپهبد حاج قاسم سلیمانی

جمعه روزی یک خبر بر من رسید

کز لهیبش، پرده  ی قلبم درید

گر چه سالی بگذرد از این خبر

زخمِ آن مانده عمیقاً بر جگر

رویِ تقویم و، در و دیوارِ ما

پُر شده از عکسِ زیبایِ شما

ای سلیمانی، عزیزی، سَروَری

رهروی بر راهِ پاکِ حیدری

هرگز از یادم نرفته یادتان

خنده هایِ مهربان و شادتان

داغتان، هر روزه می آید به سر

از دو چشمانم بریزم صد گُهر

من نمی دانم چه بر سر آمده

اینچنین از سینه اَخگر آمده

غیرتِ اسلام و ایرانی شُدید

اسوه ی نیکویِ انسانی شُدید

آن چنان دلتنگِ رویِ ماهتان

ما نشسته در غمِ جانکاهتان

کاشکی بودی، شجاعِ عصرِ ما

ای دلیرِ بی رقیبِ دهرِ ما

تو مطیعِ رهبرت بودی چنان

دستِ خود شستی، زِ هست و بود و جان

دائماً بوده به میدانِ جهاد

جانِ پاکش، در رهِ مکتب نهاد

بهرِ دشمن، حیدری کرّار بود

بر یتیمان، یاوری غمخوار بود

یادشان می رفت، غمِ هجرِ پدر

آن دمی را که به او، می کرده سر

حیف و صد حیفم، جهان از دست رفت

مخلصی، آرامِ جان از دست رفت

هرگز همچون او نزاید مادری

پهلوانی، شرزه شیرِ دیگری

خاکِ ایران ،پهلوان می پَروَرَد

خونِ او، گل هایِ لاله آوَرَد

هر شهیدی، پهلوانی بی نظیر

مقتداشان، حضرت مولا، امیر

گر چه مثلِ او نباشد در جهان

لیک نوعِ دیگری آید به جان

تا که مهدی آیَد و، یارانِ او

همرهش، خوبان و سردارانِ او

سراینده : سیده فرزانه رضوانی نژاد