اوجِ گنبدها

شهادت امام رضا-   سی ام صفر 1419- پنجشنبه 4/ 4/  1377

مستم نما، بر تارکِ رؤیا نشینم

غرقم نما، تا بر دلِ دریا نشینم

ویرانِ عشقت کن، تو قصرِ آرزوها

ویران شوم، بر گوش? صحرا نشینم

گفتی بیایم عاقبت، نزدت به خواهش

میخواهمت تا، در بَرَت تنها نشینم

خواهم زمانی، در حریمِ باشکوهت

همچون کبوتر، رویِ گنبدها نشینم

در بحرِ چشمت، غرق? عشقی خدایی

با نغم? مولا رضا، آن جا نشینم

امواجِ غم، بر ساحلِ قلبم زند باز

برشعل? سوزانِ طاقت ها نشینم

همچون پرستو، از همه دل برکَنَم تا

بر جلوه هایِ، روشنِ طاها نشینم

یا همنوا با  آهِ،  عشّاقِ  سَحَرگه

یا همچو اشکی، بر رخِ شیدا نشینم

من آرزومندم نمیرم، تا که هر شب

در انتظارِ مهدیِ زهرا نشینم

با عشقِ مولایم رضا، بالا روم تا

در کهکشانِ، لیلةُ الأسرا نشینم

در توسِ او، چون بلبلی نجوا نمایم

بر شاخسارِ حاجتِ عقبی نشینم

با غربتش، همراز گردم تا که شاید

در حسرتِ دیدارِ، آن مولا نشینم