تو ای صفای دلم ، عاشقانه ام خواندی

 میان دیده ی من ، بی بهانه جا ماندی

فدای خانه ی تو ، کعبه در دلم بنشان

 تویی که هر چه که گفتم ، به سینه ام راندی

نبوده قطره ی اشکی ، چو در میان رخم

 تو سیل اشک محبت ، به چهره افشاندی

میان رحمت تو ، تا گناه من هیهات

 شبی ز سوز درون ، دیده ام تو گریاندی

میان روی من و روی ماه تو جانا

 هر آنچه فاصله می شد ، ز ریشه میراندی

اگر که حج قبولی ، نبوده در عملم

 چرا تو روی حبیبم ، ز دیده پوشاندی

نشسته ام که بیاید ، ز هر کران مهدی

 ولی تو چشم دلم را ، همیشه خواباندی