آفتابِ انقلاب
ای خمینی، آفِتابِ انقلاب
چشمه سارِ پر خروش و پر شتاب
عدل و دین را زندگی بخشیده ای
تشنه کامان را چو آبی در سراب
راهِ نیکی قبلِ تو گم گشته بود
تو گشودی راهِ ایمان و صواب
با قیام ات دینِ حق شد برقرار
شد به پا ایمان و قرآن و حجاب
آینه! در تو حقیقت یافتیم
از نفاقِ دشمنان بردی نقاب
قبله یِ آمالِ ما، روحِ خدا
پر کن این پیمانه ها را بی حساب
ما همیشه مستِ صهبایِ توأیم
گشته خالی جامِ ما پس کو شراب؟
گوییا خورشیدِ مشرق رفته است
از چه می گردد چنین جانم مذاب؟
بعدِ تو غربت گریبانم گرفت
بر سریرِ دیدگان ننشسته خواب
ماهِ من دیگر نیامد در سماء
شمسِ گیتی بر جهان دیگر متاب