شعر رضوان

ای اشک دیده از دو چشم من روان شو 

ای آتش هجران من آخر عیان شو  

ای آسمان ، اشک دلت گو تا ببارد 

همراه رنج و غصه صاحب زمان شو          

هر سو نگاهم می شود لبریز گریه

ای سینه همراه دو چشم من غمان شو         

اینجا و هر جا کربلای یاد او شد

از غصه نامردمیها در فغان شو         

لبهای خشک آتشین را شعله ور کن

از شوق عاشورا ، شراب خستگان شو   

گفتار و کردارت حسینی کن حسینی

سر تا به پا عشق حسینی را بیان شو   

افسردگی را وا بنه کنج دل خود

پر شور و طوفانی و بی باک و جوان شو              

بنگر رضای ایزدی را تا بیایی 

هر گونه حق می خواهدت ، تو آنچنان شو