سر حلقه یِ جهان
بی حرمتی به احمد، بی حرمتی به دین است
آن کس که دین ندارد، وضعش نَه بِه از این است
دستی اگر نویسد، بر ضدِّ دین ِ احمد
کفرانِ خود نموده، چون خصلتش چنین است
با ابرِ تیره روزی، خورشیدِ دین نَمیرد
زیرا خدایِ رحمان، بر دینِ خود معین است
پندارِ کافر اینست، خلقی به کیشِ اویند
روحِ خبیثِ کافر، با این جفا عجین است
از کافرِ سیه کارِ، امّیدِ بیش از این نیست
چون اقتضایِ طبعش، عجب و غرور و کین است
تنها نه قلبِ شیعه، رنجیده شد زِ توهین
قلبِ همه خلایق، از این ستم غمین است
گر پشّه ای مزاحم، نیشش به کوه می زد
نابودی و حقارت، پایانِ این لعین است
باید بترسد از این، ظلمی که بر خدا کرد
از هر طرف کمانی، بر سویِ او کمین است
گر جمله خلقِ عالم، یک سویِ این ترازو
آن کفّه ای که احمد، باشد در آن وزین است
عالَم زِ عطرِ پاکش، بر پا شده به گیتی
جنّت به بویِ احمد، زیبا و بی قرین است
او اُسوه یِ خلایق، بر هر چه خیر و خوبی
اسرارِ ایزدی را، گنجینه و امین است
او برگزیده یِ حق، از خیلِ انبیا شد
سر حلقه یِ جهان و بر حلقه اش نگین است