ولادت حضرت ابوالفضل العباس(ع)

ماه بنی هاشم

علقمه آن شعله ی آتش فشان

اختری را کرده در خاکش نهان

علقمه بگشوده بازو را بر او

جسمِ صد چاکی گرفته در میان

چون بر آید آفتابِ "هَل اَتی"

می شود ماهِ بنی هاشم عیان

پا نهاده بر امانِ شمرِ دون

تا شَوَد بر عاشقان دارُالامان

در حریمِ عاشقی، جانبازِ دین

می شود دروازه ی قُدس و جَنان

کربلا، دارِ بلا و اِبتلا

مفتخر آید برون از امتحان

عشقِ او رؤیای شیرینم شده

آرزویم دیدنِ رویی چنان

عاقبت گفتم سرودی خوش نوا

تا رضا گردد زِ مَن آن جانِ جان

نخلِ امّید و سعادت، عشقِ او

سر کشیده تا فضایِ بیکران

دستِ او سر دسته ی هر رایتی

بوسه خورده از امیرِ مؤمنان

همچو قرآن بوسه زد بر آن حسین

تا نهد بر جسمِ پر تیغ و سنان

آفرین بر همّتِ والایِ تو

در وفاداری شدی فخرِ زمان

تشنه گی، بی یاوری، تن پوشِ تو

سر بنه بر دامنِ شاهِ زنان

کن روا این حاجتِ درمانده گان

یاوری کن ای امیدِ بی کسان

تا ببوسم خاکِ پا و تربتت

جمله یاران را به درگاهت نشان

تشنه گی تاب از تنِ ما بُرده است

ساغری ده، ساقیِ لب تشنه گان

با توسّل بر تو ای وجهِ خدا

دستِ ما بر دامنِ مهدی رسان

طایری شد با دو بالِ معرفت

پر کشیده از زمین تا آسمان

بوفضایل با غریبان نغمه کن

شعرِ آزادی و ایمان را بخوان