خوش آمد آنکه نامش باقر است او

فروغ دیده ی هر ناظر است او  

به علمش صد گره بگشوده اما 

به زلفش بس گره در ساتر است او         

میان کربلا ، در خاک و در خون

به قلب تشنه کامان ناصر است او        

پدر زاهد ، پسر عالَم ، چه نیکو

که از انوار کوثر صادر است او         

 اگر عالم سؤال و او چو عالم

تمام چاره ها را قادر است او           

 هر آنکس ادعا می کرده نزدش

به میدان سیادت قاهر است او                  

رساند جابر از احمد سلامش                   

همان یکدانه دُرّ نادر است او