من امید نا امیدانم بیا

شعله های گرم و تابانم بیا

من خدای بی نیاز و بی حدم

خالق دنیا و انسانم بیا

دست خالی بر نمی گردی بدان

صاحب این سفره و خوانم بیا

گر فراموشم کنی ای عبد من

من تو را هر لحظه می خوانم بیا

گر گنهکاری کنی ، عمری بدی

من همان بخشنده عصیانم بیا

کی گریزد از برم آهوی من

من همان فخر کریمانم بیا

گر شکسته آن دل پر غصه ات

آشنای عبد حیرانم بیا

چاره ی درد تو درگاه من است

خاطر جمع پریشانم بیا

ای دریغا چونکه دوری از برم

بخشش عبد پشیمانم بیا

کی تو را از درگه خود رانده ام

من تو را مولا و جانانم بیا

با تو حرف آشنایی می زنم

آشنای آشنایانم بیا