نمی دانم چرا لطفت به من هر دم رسانیدی

به کوی عشق خود جانا مرا هر دم کشانیدی

نه خوبی و صفا دیدی ، نه ایمان و وفا دیدی

ولی از مرحمت جانا مرا این سان پسندیدی

میان غصه ها بودم ، ز نور تو جدا بودم

مرا از ظلمت و غمها ، به فیض خود رهانیدی

نمی دانم چه می خواهم ، چرا گمگشته ی راهم

ولی دانم که دستم را ، ز غیر خویش ببریدی

تو را گاهی صدا کردم ، ز شور تو نوا کردم

تو هر دم ناله هایم را میان سینه بشنیدی

سبدهای دلم را من پر از گلهای غم کردم

تو با شادی غم دل را به دست عاطفه چیدی

تو با من از در خوبی ، سخنهای دگر گفتی

مرا با اینهمه زشتی ، به زیبایی خود دیدی